Aktualności

Polska Koalicja Biopaliw i Pasz Białkowych na temat oleju posmażalniczego

Polska Koalicja Biopaliw i Pasz Białkowych wzięła udział w konsultacjach regulacji uzupełniających Rozporządzenie UE Nr 142/2011 dotyczące importu do Unii Europejskiej zużytego oleju posmażalniczego:

Szczelność i transparentność łańcucha dostaw UCO na rynek europejski jest jedną z kluczowych kwestii w zakresie ochrony konkurencji przedsiębiorstw produkujących w UE biodiesel mający następnie zastosowanie w realizacji celów przez Państwa Członkowskie w zakresie energii odnawialnej w transporcie. Dotyczy to zarówno tych producentów, którzy korzystają z surowców odpadowych i pozostałości, jak również wytwarzających w sposób zrównoważony konwencjonalne surowce pochodzenia rolnego. W tym kontekście szczególnie narażeni na utratę opłacalności i rynku są producenci opierający swoją działalność na lokalnie pozyskiwanych surowcach takich jak olej rzepakowy spełniający nie tylko wysokie standardy związane z ochroną środowiska (cross-compliance, kryteria zrównoważonego rozwoju), ale dostarczający szereg istotnych korzyści towarzyszących produkcji biodiesla na terenie Unii Europejskiej jak wzrost dochodowości rolniczej czy dostawy cennego białka paszowego.

Dyrektywy RED 2009/28/WE oraz RED2 2018/2001 promując wykorzystanie m.in. UCO w ramach Załącznika IX (część B) poprzez podwójne naliczanie spowodowały ogromną presję na ten surowiec importowany do UE niemal wszystkich stron świata. Towarzyszą temu nie tylko uzasadnione kontrowersje, ale również potencjalne nieszczelności, na które jasno wskazywał m.in. Europejski Trybunał Obrachunkowy w swoim sprawozdaniu z 2016 roku pt. „Unijny system certyfikacji zrównoważonych ekologicznie biopaliw”:

Możliwość podwójnego liczenia biopaliw wyprodukowanych z odpadów i pozostałości doprowadziła do sytuacji, w której biodiesel produkowany ze zużytego oleju kuchennego „jest często sprzedawany po wyższej cenie niż biodiesel produkowany z oleju roślinnego”. To z kolei doprowadziło do powstania ryzyka zafałszowywania oleju spożywczego w celu sprzedawania go jako zużytego oleju kuchennego. Ryzyko to odnotowano w przeprowadzonym niedawno badaniu, w którym znalazły odzwierciedlenie obawy podmiotów gospodarczych i innych zainteresowanych podmiotów dotyczące „ryzyka nadużycia polegającego na sprzedawaniu spożywczego oleju roślinnego jako zużytego oleju kuchennego”.

Znamienna jest w szczególności poniższa konkluzja Trybunału:

Biorąc pod uwagę to, że kontrole przeprowadzane w celu weryfikacji źródła pochodzenia biomasy składającej się z odpadów i pozostałości(..) nie są właściwe, nie można wykluczyć, że dane dotyczące paliw podwójnie liczonych zawierają pewne ilości biodiesla certyfikowanego jako biodiesel wyprodukowany ze zużytego oleju kuchennego, podczas gdy w rzeczywistości surowcem mógł być roślinny olej spożywczy lub nieuczciwie zdenaturowany olej spożywczy.

Dlatego tym bardziej Polska Koalicja Biopaliw i Pasz Białkowych podziela potrzebę wzmocnienia monitoringu oraz narzędzi kontrolnych (a co za tym idzie obowiązków nakładanych w szczególności na importerów z krajów trzecich) uniemożliwiających tego typu procedery, co będzie miało istotne znaczenie nie tylko dla faktycznej realizacji celów UE w obszarze klimatu i energii, ale również dla zachowania opłacalności produkcji rolnej i oleju roślinnego na terenie Wspólnoty.

Mając powyższe na uwadze pragniemy zgłosić następujące postulaty szczegółowe odnoszące się do omawianego projektu rozporządzenia:

  • zamiast określenia maksymalnej zawartości wody oraz stałych zanieczyszczeń na poziomie nie większym niż 10% (Załącznik XIV pkt 1 lit. b) nowa Sekcja 13 pkt 1 lit. (a)) proponujemy wskazanie w regulacji konkretnych, charakterystycznych dla UCO parametrów jakościowych:
  1. liczba nadtlenkowa (‘Peroxide value’) na poziomie nie mniejszym niż 5 mEq O2/kg;
  2. zawartość fosforu (P) nie większa niż 30 ppm;
  3. zawartość wolnych kwasów tłuszczowych (FFA) na poziomie nie niższym niż 1%;
  • konieczność określenia szczegółowej procedury w zakresie pobierania próbek, tak aby zapewnić jej reprezentatywność dla danej partii UCO;
  • literalne uwzględnienie w modelu deklaracji importera (pole I.17) konieczności wskazania właściwego dla danej partii UCO numeru „poświadczenia zrównoważania w myśl przepisów Dyrektywy 2009/28/WE” (‘sustainability declaration in accoradance with Directive 2009/28/EC’);
  • uniemożliwienie importu UCO przy użyciu kodu nomenklatury scalonej HS 3825 10 00 właściwej dla szerokiej grupy odpadów komunalnych (‘municipal waste’), co powodować będzie tylko trudności w zakresie statystyki wolumenów dostarczonych na rynek UE, ale potencjalnie może powodować błędne klasyfikowanie UCO jako surowca właściwego dla Załącznika IX część A Dyrektywy 2009/28/WE oraz 2018/2001 definiującego surowce do produkcji biopaliw zaawansowanych. Właściwym oznaczeniem powinien być tu jedynie kod HS 1518 00 95 (pole I.19);

Całość opinii PKBiPB dostępna jest na stronie konsultacyjnej KE.

Stowarzyszenie
Krajowa Izba Biopaliw

Copyright Krajowa Izba Biopaliw 2019
Projekt i wykonanie Apolloweb.pl